Όμορφο, γραφικό και φιλόξενο χωριό το Δροσοχώρι αποτελεί Διοικητική διαίρεση του Νομού Ιωαννίνων και ανήκει στο Δήμο Ιωαννιτών, βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του Δρίσκου μέσα σ’ένα καταπράσινο τοπίο.
Το Δροσοχώρι απέχει μόλις 15 χιλιόμετρα απο την πόλη των Ιωαννίνων και βίσκεται σε υψόμετρο 630 μέτρα. Η έκτασή του είναι 10.600 στρ. Σήμερα ο πληθυσμός του είναι πάνω απο 1.100 ντόπιους κατοίκους. Στις αρχές του 18ου αιώνα το χωριό μας ονομαζόταν Κλαζιαδες, αρχικά Κουλασιάδων αλλα κατα παραφθορά "Κλαζιάδες".
To Δροσοχώρι απαρτιζόταν κυρίως από µικρούς οικισµούς όπως:
τα Γκιόνολα όπου βρίσκονται αριστερά της Αγίας Κυριακής, η Γκάντο ή Κρεβάτες όπου µέχρι σήμερα σώζονταν ερείπια από τα σπίτια, η Μούρελη, οι Άγιοι Απόστολοι ή Περιβόλια, η περιοχή Αµπέλια όπου σε κάποια περίοδο της ιστορίας του υπήρξε Τούρκικο νεκροταφείο εξού και το τοπωνυµίων µνήµατα, οι Μεγαλπάδες όπου εκεί υπήρξε εργαστήριο κεραµικής και σύμφωνα με τα ευρήµατα μέχρι σήµερα έρχονται στην επιφάνεια πλήθος σπασµένων κεραµικών, επίσης σύμφωνα με τα τοπωνύµια αξίζει να αναφέρουμε ότι τα περισσότερα κτήματα είχαν στην κατοχή τους Τούρκοι αφέντες όπως ο Περτέφ Εφέντης, ο Σκεντέρπεης, η χήρα Μπεσήρ, ο Αλή-µπεη, και αρκετά κτήµατα (Βακούφια) παραχωρήθηκαν στην εκκλησία και έτσι οι Τούρκοι δεν µπορούσαν να εισπράξουν φόρο από αυτά, έτσι οι χωριανοί τα καλλιεργούσαν και πλήρωναν στον αφέντη τους το δέκατο και τα ίµορα, έτσι κατά την συγκοµιδή τα ίµορα και τα δέκατα στο χωριό µας ήταν δύο µεγάλες αποθήκες, η µία στον Αµπελόπουλο (σήµερα οικία κ. Γ.Καραβίδα) και η άλλη στο κέντρο του χωριού (σήµερα οικία κ. Κ.Βαγενά), οι αποθήκες αυτές λεγόταν “κοτσέκια” και μάζευαν το αποτέλεσμα της συγκομιδής τους.
Το Δροσοχώρι απέχει μόλις 15 χιλιόμετρα απο την πόλη των Ιωαννίνων και βίσκεται σε υψόμετρο 630 μέτρα. Η έκτασή του είναι 10.600 στρ. Σήμερα ο πληθυσμός του είναι πάνω απο 1.100 ντόπιους κατοίκους. Στις αρχές του 18ου αιώνα το χωριό μας ονομαζόταν Κλαζιαδες, αρχικά Κουλασιάδων αλλα κατα παραφθορά "Κλαζιάδες".
To Δροσοχώρι απαρτιζόταν κυρίως από µικρούς οικισµούς όπως:
τα Γκιόνολα όπου βρίσκονται αριστερά της Αγίας Κυριακής, η Γκάντο ή Κρεβάτες όπου µέχρι σήμερα σώζονταν ερείπια από τα σπίτια, η Μούρελη, οι Άγιοι Απόστολοι ή Περιβόλια, η περιοχή Αµπέλια όπου σε κάποια περίοδο της ιστορίας του υπήρξε Τούρκικο νεκροταφείο εξού και το τοπωνυµίων µνήµατα, οι Μεγαλπάδες όπου εκεί υπήρξε εργαστήριο κεραµικής και σύμφωνα με τα ευρήµατα μέχρι σήµερα έρχονται στην επιφάνεια πλήθος σπασµένων κεραµικών, επίσης σύμφωνα με τα τοπωνύµια αξίζει να αναφέρουμε ότι τα περισσότερα κτήματα είχαν στην κατοχή τους Τούρκοι αφέντες όπως ο Περτέφ Εφέντης, ο Σκεντέρπεης, η χήρα Μπεσήρ, ο Αλή-µπεη, και αρκετά κτήµατα (Βακούφια) παραχωρήθηκαν στην εκκλησία και έτσι οι Τούρκοι δεν µπορούσαν να εισπράξουν φόρο από αυτά, έτσι οι χωριανοί τα καλλιεργούσαν και πλήρωναν στον αφέντη τους το δέκατο και τα ίµορα, έτσι κατά την συγκοµιδή τα ίµορα και τα δέκατα στο χωριό µας ήταν δύο µεγάλες αποθήκες, η µία στον Αµπελόπουλο (σήµερα οικία κ. Γ.Καραβίδα) και η άλλη στο κέντρο του χωριού (σήµερα οικία κ. Κ.Βαγενά), οι αποθήκες αυτές λεγόταν “κοτσέκια” και μάζευαν το αποτέλεσμα της συγκομιδής τους.
Σημαντικός στην εξέλιξη της ιστορίας του χωριού μας αποτέλεσε ο συνοικισμός του Αϊ Γιάννη. Στο κέντρο του ήταν χτισµένη η εκκλησία του Αϊ Γιάννη όπου το 1808 αλβανικό απόσπασµα µε επικεφαλής τον Μέντζιο - Αράπη ανήμερα της γιορτής του επιτέθηκε και σκότωσε τους πιστούς και έκαψε την εκκλησία. Ο Αλή Πασάς µε την παρότρυνση της Κυράς Βασιλικής και επηρεασμένος από τον κοσµοκαλόγερο Πάτερ Κοσµά, ήταν πολύ θρησκόληπτος και έτσι επείσθη και ανέθεσε στον µηχανικό Βασίλη Ζοµπανόη να χτισεί την εκκλησία, όπου και χτίστηκε ο Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονος που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού. Η θεµελίωση έγινε το 1810 και το χωριό άρχισε να αναπτύσετε.
Υπήρξαν δύσκολα τα µαύρα χρόνια της σκλαβιάς των κλαζιανών με ξενιτεμούς στη Βλαχιά (Ρουµανία) µε τα καραβάνια του περίφηµου Κερατζή Ρόβα. Παρ’όλες τις δυσκολίες, τις πίκρες, τους πολέμους, την φτώχεια, οι Κλαζιανοί έβρισκαν το χρόνο να αναβιώσουν τα παλιά τους ήθη και έθιµα, όπως το χορό του Πάσχα, τα πανηγύρια του Αγίου Παντελεήµονα και Αγίου Κων/νου & Ελένης και εκεί που έδιναν όλο τους τον εαυτό ήταν στο ξέσπασµα της Αποκριάς.
Στην δεκαετία του 1950 άρχισε να ωριµάζει η σκέψη των χωριανών για την αλλαγή της ονομασίας του χωριού όπου στο τέλος επικράτησε το πιο αντιπροσωπευτικό όνοµα ΔΡΟΣΟΧΩΡΙ και δικαίως ονοµάστηκε έτσι για την πλούσια οµορφιά και δροσιά του.
Ως κοινότητα λοιπόν το Δροσοχώρι αναγνωρίσθηκε την 7 Αυγούστου με το Β.Δ. ΦΕΚ Α’ 184 208/1919 και η μετονομασία του χωριού έγινε επίσης με το Β.Δ. της 9.9.1950 ΦΕΚ Α 208/1950. Υπήρχε έφεση για μάθηση από την τουρκοκρατία καθώς λειτουργούσε σχολείο με ένα δάσκαλο και 30 μαθητές.
Σήμερα αποτελεί Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Ιωαννιτών.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Παντελεήμονος στην πλατεία του χωριού χτίστηκε το 1810. Πανέμορφα μικρά εξωκλήσια σκορπισμένα στις άκρες του χωριού όπως η Αγία Τριάδα, η Αγία Κυριακή, η Αγία Παρασκευή, ο Άγιος Θανάσης, ο Άγιος Κωνσταντίνος & Ελένη αναδεικνύουν την φυσική ομορφιά και το παραδοσιακό καταπράσινο τοπίο.
Τα ιστορικά και παραδοσιακά στοιχεία του χωριού, σε αρμονικό συνδυασμό με το πλούσιο σε πράσινο φυσικό περιβάλλον, με την πολιτιστική, πνευματική, αθλητική ενασχόληση και περιήγηση στον καταπράσινο φυσικό πλούτο οδηγούν στην ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και δύναμη ανάπτυξης για το χωριό.
Ο αιωνόβιος πλάτανος στο κέντρο της πλατείας και ο Ιερός Ναός του Αγ. Παντελεήμονος με το ψηλό καμπαναριό αναδεικνύουν τη γραφικότητα και την παραδοσιακή ταυτότητα του χωριού. Το παραδοσιακό σκηνικό συμπληρώνει η πέτρινη βρύση η οποία χτίστηκε το 1976 στη πλατεία με το κρυστάλλινο καθαρό νερό των πηγών της. Το Δροσοχώρι παρουσιάζει συνεχή έντονη πολιτιστική ζωή όλο τον χρόνο, με σημαντική προσφορά στον πνευματικό, πολιτιστικό και κοινωνικό τομέα.
Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία, την χοιροτροφία, την πτηνοτροφία, την κτηνοτροφία και τον αγροτουρισμό. Το χωριό φημίζεται για την παραγωγή πολλών τυροκομικών, κτηνοτροφικών, οπωροκηπευτικών και αγροτικών προϊόντων και είναι ξακουστό στην περιοχή για το γνήσιο τυρί καθώς τυροκομικές Βιομηχανίες Γάλακτος βρίσκονται στο χωριό. Φημίζεται επίσης και για τον πλούτο των φρέσκων οπωροκηπευτικών και λαχανικών.
Παραδοσιακό καφενείο στην πλατεία του Δροσοχωρίου
Το χωριό διοργανώνει πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονος στις 27 Ιουλίου στην πλατεία του χωριού και της Αγίας Τριάδας στο πανέμορφο εξωκλήσι του χωριού με γλέντι και παραδοσιακούς χορούς.
Επίσης κάθε χρόνο ο Πολιτιστικός Σύλλογος διοργανώνει πολιτιστικές εκδηλώσεις στην πλατεία του χωριού με παραδοσιακούς, Ηπειρώτικους Μακεδονικούς, Νησιώτικους, Θρακιώτικούς χορούς και φορεσιές και έτσι συντελεί στην παρουσίαση, διατήρηση και διάδοση των παραδόσεων και των εθίμων που συναποτελούν την ελληνική πολιτιστική ταυτότητα.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Παππά Κ. Χρήστο για τις πολύτιμες πληροφορίες που έδωσε από το ‘Αφιέρωμα του για τα πενήντα χρόνια ΔΡΟΣΟΧΩΡΙ 1952- 2002’ συμπληρώνοντας έτσι το παζλ στην ιστορία του χωριού μας δείχνοντας έτσι το έμπρακτο ενδιαφέρον του για κοινό σκοπό, αποδεικνύοντας ότι η ατομική και συλλογική πρωτοβουλία για την ανάδειξη του πλούτου μας αποτελεί όραμα για το μέλλον του χωριού μας αλλα και για τους νέους....
